*🎼പഞ്ചദശി* (ഭാഗം 184) *ബ്രഹ്മാനന്ദത്തിൽ* *ആത്മാനന്ദപ്രകരണം* ആത്മാനന്ദോപദേശപ്രകാരം ബൃഹദാരണ്യകോപനിഷത്തിൽ യാജ്ഞവല്ക്യൻ തന്റെ ഭാര്യയായ മൈത്രേയിയെ ആത്മാനന്ദം വിവരിച്ചു കൊടുത്താണ് പ്രബുദ്ധയാക്കിത്തീർക്കുന്നത്. ലോകത്ത് എല്ലാവർക്കും എല്ലാം പ്രിയമായിരിക്കുന്നത് ആത്മപ്രിയം നിലനിറുത്താൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്. ഭർത്താവിന്റെ സുഖത്തിനുവേണ്ടിയല്ല ഭാര്യയ്ക്ക് ഭർത്താവ് പ്രിയപ്പെട്ടവനായിരിക്കുന്നത്. ആത്മസുഖത്തിനുവേണ്ടിയാണ് ഭാര്യയ്ക്ക് ഭർത്താവ് പ്രിയപ്പെട്ടവനായിരിക്കുന്നത്. ഭർത്താവിന് ഭാര്യ പ്രിയയായിരിക്കുന്നതിന്റെ രഹസ്യവും ഇതുതന്നെ. ഭർത്താവും ഭാര്യയും പുത്രനും വിത്തവും പശുവും ബ്രാഹ്മണ ക്ഷത്രിയന്മാരും ലോകങ്ങളും വേദങ്ങളും ദേവന്മാരും എന്നു വേണ്ട സർവ്വവും ഭോക്താവിന് തന്നോടുള്ള പ്രിയംകൊണ്ടു മാത്രം പ്രിയപ്പെട്ടവയായി കരുതപ്പെടുന്ന വസ്തുക്കളാണ്. തനിക്ക് സുഖം തരാവുന്ന പരിതഃസ്ഥിതിയിലാണ് ഭർത്താവ് എന്നു കണ്ട് അയാളിൽ ഇച്ഛവർദ്ധിക്കുന്നതോടുകൂടിയാണ് ഭാര്യ കൂടുതൽ പ്രീതി കാണിക്കുന്നത്. നേരേമറിച്ച് വിശപ്പ് കൊണ്ടോ കൃത്യാന്തര ബഹുലതകൊണ്ടോ രോഗം കൊണ്ടോ പതി പീഡിതനാണെന്നുവന്നാൽ സ്വസ്ഥാവസ്ഥയിലെന്ന പോലെ ഭാര്യ ഭർത്താവിനെ ഇച്ഛിക്കുകയോ പ്രീതികാണിക്കുകയോ ചെയ്യാറില്ല. ഉപചാരങ്ങൾ അപ്പോഴും ചെയ്യുന്നുണ്ടാവും. പക്ഷേ പ്രീതി പ്രകടനം കുറഞ്ഞിരിക്കുമെന്ന് നിശ്ചയം. ഉപചാരങ്ങൾ തന്നെയും സ്വസുഖാനുകൂലമായ പരിതഃസ്ഥിതിയിൽ പതിയെ കൊണ്ടെത്തിക്കാനുള്ള തിടുക്കംകൊണ്ടാണെന്നറിയേണ്ടതാണ്. അപ്പോൾ ഭാര്യ ഭർത്താവിനെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് സ്വാർത്ഥത്തെ മുൻനിറുത്തിയാണ്. അല്ലാതെ പരാർത്ഥം പ്രധാനമാക്കിയല്ല. ഭർത്താവ് ഭാര്യയെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതിന്റെയും കഥ ഇതു തന്നെയാണ്. ഇവിടെയൊക്കെ പരസ്പരപ്രീതി നില നിൽക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. അപ്പോൾ ഇതൊക്കെ തികച്ചും സ്വാർത്ഥനിഷ്ഠമാണെന്നു പറയാനൊക്കുമോയെന്ന് സംശയം വരാം. പരസ്പരപ്രീതിയുണ്ടെന്നുള്ളത് സത്യം തന്നെ. എങ്കിലും ഓരോരുത്തരും പ്രവർത്തിക്കുന്നത് സ്വേച്ഛയെ മുൻനിർത്തിയാണെന്നുള്ളത് ഒർക്കേണ്ടതാണ്. ആത്മ പ്രീതിക്കുവേണ്ടിയാണ് എല്ലാവരും പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്ന സത്യം അറിവില്ലാത്ത പലരും നിഷേധിച്ചുവെന്നു വരാം. മാത്രമല്ല തങ്ങളൊക്കെ പരനുവേണ്ടിമാത്രം ജീവിക്കുന്നവരാണെന്ന് സ്വയം അഹങ്കരിച്ചുവെന്നുംവരാം സത്യമാലോചിച്ചാൽ ജീവൻ ബലിയർപ്പിച്ച് ലോകനന്മ നടത്തുന്നവരായി കാണപ്പെടുന്നവർപോലും ആത്മപ്രീതിക്കു വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുന്നുവെന്നുള്ളതാണ് ജീവിത മഹാരഹസ്യം. അതു ചെയ്തേ അവർക്ക് ആത്മശാന്തിയുള്ളു. അതുകൊണ്ട് അവരതു ചെയ്യുന്നു. ഇതാണ് സത്യം. ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നവന്റെ പോലും കഥയിതാണ്. ആത്മ പ്രീതിയെ പ്രസ്പഷ്ടമാക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ ദൃഷ്ടാന്തം കാണിക്കാം. മുഖത്ത് മൂർച്ചയുള്ള രോമങ്ങൾ വളർന്നു നില്ക്കുന്ന ഒരു പിതാവ് തന്റെ ഓമനയായ മകനെ ചുംബിക്കുന്നുവെന്നു കരുതുക. അച്ഛന്റെ മുഖരോമങ്ങൾ കുഞ്ഞിന്റെ മൃദുമുഖത്ത് തറച്ച് വേദനിച്ചിട്ട് കുഞ്ഞ് നിലവിളിക്കുകയാണ്. എന്നിട്ടും അച്ഛൻ കുഞ്ഞിനെ ഉമ്മവച്ചു കൊണ്ടുതന്നെയിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ ആരുടെ പ്രീതിക്കുവേണ്ടിയാണ് ഉമ്മവയ്ക്കുന്നത്? കുഞ്ഞിനോടാണ് യഥാർത്ഥ പ്രീതിയെങ്കിൽ അച്ഛൻ ഉമ്മവയ്ക്കാതിരിക്കുകയാണു വേണ്ടത്. ഇവിടെ ആത്മ പ്രീതിക്കു വേണ്ടിയാണ് പിതാവ് മകനെ ചുംബിക്കുന്നതെന്നു സ്പഷ്ടം. എല്ലാ ചുംബനങ്ങളുടെയും രഹസ്യം ഇതുതന്നെ. പക്ഷേ മറ്റു ഘട്ടങ്ങളിൽ ഈസ്വാർത്ഥം സമ്മതിക്കാൻ പലരും കൂട്ടാക്കിയില്ലെന്നുവരാം. ഇനിയും ചേതനജീവികളുടെ പരസ്പരസ്നേഹത്തിലാണ് അല്പമെങ്കിലും സംശയത്തിനുപോലും ഇടയുള്ളത്. മനുഷ്യൻ പക്ഷിമൃഗാദികളെയോ മറ്റ് ചേതനവസ്തുക്കളെയോ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നിടത്ത് അത് ആത്മ പ്രീതിക്കുവേണ്ടിയാണെന്നുള്ള കാര്യത്തിൽ സംശയത്തിനുപോലും ഇടമില്ല. പ്രൊഫസർ ബാലകൃഷ്ണൻ സാർ... തുടരും...